Nie można mówić o śmierci, jeśli nie jest się na to gotowym. Taka rozmowa wymaga szczególnej przestrzeni, ustalenia zasad, które sprawią, że będziemy czuć się komfortowo.
W 2021 roku otrzymałam Stypendium Artystyczne Marszałka Województwa Wielkopolskiego, w ramach którego zrealizowałam projekt społeczny Rozmowy o śmierci. Punktem wyjścia moich działań była książka "Porozmawiajmy o śmierci przy kolacji" Michaela Hebba.
Celem projektu było oswajanie śmierci i żałoby oraz opracowanie formatu rozmowy — kontraktu grupowego, struktury spotkania, pytań itp. Zaczęłam od wywiadów ze znajomymi i przyjaciółmi – jeden na jeden, tylko z osobami, które wyraziły chęć. Potem stopniowo poszerzałam kręgi rozmówców. Zorganizowałam cztery kolacje o śmierci: w Poznaniu, Pile i Pobiedziskach — każda z nich zgromadziła grupę zaangażowanych osób. Koncepcja spotkania była prosta – na początku ustalaliśmy zasady: jeśli ktoś poczuje, że chce opuścić kolację – ma do tego prawo; staramy się przekraczać własne granice, stawiać pytania, których nigdy dotąd nie zadaliśmy itd. Moderowałam spotkanie dbając o to by znalazło się w nim miejsce na wspominanie zmarłych bliskich osób. Dzięki temu projektowi stałam się członkinią kolektywu Instytut Dobrej Śmierci.
autor grafiki: Grzegorz Myćka
